Wika kong Pinatubo ni Vincent Echane Rumarate

Wika kong Pinatubo

Ni Vincent E. Rumarate

Ano itong ingay, tunog na naririnig ko

Mula sa ibon, bundok, agos ng tubig ba ito

Wari'y daing na hugot mula sa kalooban at pandama

O pawang alingawngaw na nagsasabing dito ka.

Masaya ba ito, o nakalulungkot ba

Kung may poot, ginhawa, pagmamahal, ligaya

Sa tunog na ito simula'y magulo pa

Tumigil ang sandali, ito pala'y wika na!

Panangga sa kalaban, sandalan at kasundo

Naging wika nga yaring hiwatig at pangako

Sinubok sa gawain, sa isipan ay tumaim

Kasasayan lumalim ng wika'y itinanim

Pinayabong, pinamalas, henyo at talento

Kakaibang tanglaw ang hawa'ng nananalaytay dito

Nang umigting ng malalim, daghoy nito'y Maharlikang dugo

  Sumibol ang sanggol na kung tawagin ay Pilipino.

Noon, hanggang ngayon, pinagyayaman na ito

Sa layunin at adhikain, lumawak ang pagkatao

Lumalim nang tunay, bato'y nagwikang Filipino

Dinbdib, isinapuso Pilipino'y naging ako.

Kaya't gamitin, igalang huwag itatwa kabataan!

Pagka't pagkakakilanlan, dito rin naka laan

Payapang kakamtin, buhay ay tiyak na makabuluhan.

Sabayang Pagbigkas: "Mukha ng Kabataan sa Makabagong Bayan!" Ni Vincent Echane Rumarate

Ano bang mga sagot sa mga katanungan na ang sagot ay katanungan rin? Mga balangkas ng banghay sa pagpapalawak ng ating mga sarili. Pataasan ng bilang! Palakasan ng katawan! At palawakan ng alam!


Pagtuklas nito'y kaakibat' kapalit ang kinabukasan. Ano na? Bakit pa? Pa'no na? Saan ako babaybay? Tatamuhin ko pa ba ang gusto kong tahakin? May saysay pa ba ako pagdating sa aking sarili?


Kayong iilan at nakararami na nagtatakip ng madilim na kumot sa liwanag naming tinatanaw. Nabubulag, nabibingi, at napipipi, maging kami'y may pagkatao rin mula sa impluwensiya ng pananakot! Mga krimen! At buhay na pinaparalisa


Subalit narito ako! Akong nagmamakaawang sumisigaw ng aking mga daing matuloy lamang ang pangarap ay tila patay sindi na lamang. Edukasyon at paniniwala ang siyang dala't bitbit para               masilip kung ano ba ang tuwid o baluktot.


Kami na lang, kami na lang ang bubuo ng dapat buohin! Sasarilihin ang sinag mula sa Kanyang biyaya. Hangga't ayaw niyong itigil ang inggit, ganid, at poot. Sa isang sulok lang ako mananahan habang uunti-untiin, ang mga pangakong mula inyo na binabasag at dinudurog. Hangga't ang bulyaw, ingay, at pagsabog ay walang humpay, dito lang ako!


Ngunit sinasabi ko, hihintayin ko pa ring tuwirin ang daang aming lalakarin at tatamuhin. Naiintindihan ko at iintindihin ko na kaya pinapahid niyo muna ang luha ko sa aking pag-iyak sa halip na unahin niyong pansinin ang tuhod kong nasugatan upang ipalimot ang masamang nangayri at positibo naming harapin ang daang nayuyurak na.


Marunong na kaming humindi at sumang-ayon. Pagkamit ng ideolohiya na naging sandigan sa pag-hubog ng aming anyo. Relihiyon na may pananampalataya, aklat na may Edukasyon, at lakas ang nakataya makisapi lang sa mundo.


Kabataan isinisiwalat, mamulat, lumapit, taglayin ang katotohanan. Hayaan nating ipanangga ang ating sarili para sa nararapat! Maging sandata upang lumakas ang mahihina! Tumuwid ang mga buktot, at nang mabuhay dala-dala ang apoy na nag-aalab at nagsasabing; "Ang pag-asa ay ako, ako ang pag-asa!"

                                  Mukha ng Kabataan sa makabagong Bayan!